بررسی اثر تزریق 17-بتا استرادیول به داخل هسته لوکوس سرولئوس در تعدیل درد در موش صحرایی: مطالعه رفتاری، الکتروفیزیولوژیک و مولکولی

استرادیول استروئید نورواکتیوی است که در بسیاری از نواحی مغزی از جمله هسته لوکوس سرولئوس (lc) یافت می شود. استرادیول درک درد را نه تنها با اتصال به گیرنده های استروژنی تعدیل می نماید بلکه از طریق واکنش آلوستریک با گیرنده های غشایی دیگر مثل گیرنده های گلوتاماتی و gabaa نیز درک درد را تعدیل می کند. lc در تعدیل نزولی و نورآدرنرژیک درد نقش دارد. برای مطالعه اثر ?17- استرادیول در تعدیل درد حاد و مداوم و مکانیسم اثر آن، از آزمون فرمالین استفاده شد. پاسخ های القا شده با فرمالین شامل مدت زمان لیسیدن و خم کردن پای ملتهب و فرکانس تکان دادن پای مذکور به مدت 60 دقیقه پس از تزریق 50 میکرولیتر فرمالین 2? ثبت شد. برش های مغزی حاوی lc از ناحیه ساقه مغز موش های صحرایی نر تهیه شد و در سراسر آزمایش تحت پرفیوژن محلول acsf قرار داشت. تحت این شرایط، جریانات پس سیناپسی خودبه خودی تحریکی (sepsc) نورون های lc با کمک تکنیکwhole-cell patch-clamp ثبت شد. همچنین، بیان ژن های زیرواحدهای ?2 و ?1 گیرنده gabaa با استفاده از تکنیک rt-pcr بررسی گردید. نتایج مطالعه اخیر نشان داد که تزریق ?17- استرادیول به داخل lc، فاز دوم درد القا شده با فرمالین را کاهش داد ولی اثری روی فاز اول آن نداشت (p< 0.05). آنتاگونیست های گیرنده های استروژن، ampa و gabaa (ici 182,780، cnqx و بیکوکولین) اثری روی تعدیل درد با واسطه ?17- استرادیول نداشتند؛ ولی آنتاگونیست گیرنده های nmda - ap5- بی دردی القا شده با ?17- استرادیول روی رفتارهای تکان دادن و خم کردن پای ملتهب را خنثی نمود (به ترتیب p< 0.05 و p<0.01). ?17- استرادیول دامنه جریانات پس سیناپسی خودبه خودی تحریکی را تغییر نداد ولی فرکانس آنها را به شدت افزایش داده و تقویت کرد. ici 182,780 و بیکوکولین نتوانستند از اثر تسهیلی ?17- استرادیول جلوگیری نمایند. هرچند که cnqx و ap5 اثر تحریکی ?17- استرادیول را بلوکه کردند، ap5 اثر آنتاگونیستی قوی تری را نشان داد. همچنین بیان ژن زیرواحدهای ?2 و ?1 گیرنده gabaa تغییر معنی داری را نشان نداد. بی دردی القا شده توسط ?17- استرادیول در درد التهابی ممکن است از طریق واکنش با گیرنده های غشایی و احتمالا گیرنده های nmda وساطت شود. براساس یافته های مطالعه اخیر می توان فرض کرد که فعال شدن گیرنده های nmda توسط ?17- استرادیول سبب رهایش مولکول سیگنالی می شود که سبب افزایش رهایش خودبخودی گلوتامات از تارهای عصبی آوران، روی نورون های lc می گردد.